De aanval was onderdeel van 'Unternehmen Weserübung'. Zo noemde het Duitse opperbevel het strijdplan dat als doel had Noorwegen te veroveren en zo de aanvoer van Zweeds ijzererts uit Narvik veilig te stellen. Ook wilden de Duitsers een mogelijke Britse invasie op de Noorse kust vóórblijven: Groot-Brittannië was daar al mijnenvelden aan het leggen.
Al om 7.20 uur staakten de Denen hun verzet, nadat Renthe-Fink, de Duitse ambassadeur, nog had gedreigd Kopenhagen te bombarderen. Deze ongelijke strijd had 2 uur en 5 minuten geduurd. De Deense verliezen worden geschat op 16 doden en 24 gewonden. Duitse verliezen zijn tot nu toe niet gepubliceerd, maar waren waarschijnlijk groter, gezien het aantal neergeschoten Duitse vliegtuigen en vernietigde militaire voertuigen.

Redding van de Deense joden
Tot augustus 1943 kon de Deense regering doorregeren. De joden in Denemarken werden met rust gelaten.
Voor de Duitsers was een ongestoorde export van Deense landbouw-, industrie- en scheepsbouwproducten naar Duitsland van cruciaal belang. In 1939 exporteerden de Denen 23% van hun landbouwproducten naar Duitsland. In 1941 was dit al gestegen naar 75%; dit omvatte toen 10-15 % van de totale Duitse behoefte in Duitsland. De Deense regering en de landbouwsector werkten prima samen met de Duitse bezetter (zie de Deense website van de vredesbeweging voor een kritische beschrijving).

Lees hier verder.

< back